Hans Innemée (Heerlen, 1951) studeerde in Tiburg aan de Academie voor Beeldende Kunsten. Innemée maakt behalve in Nederland furore in met name Japan, waar zijn werk in veel particuliere verzamelingen  is opgenomen. Hij werkt in een herkenbare stijl, waarin gestileerde afbeeldingen van dieren en mensen centraal staan. De kip, de muis, het schaap en de poes, steeds in cirkels en diagonale lijnen opgezet, zijn inmiddels voor veel kunstliefhebbers herkenbaar. Zijn prenten hebben vaak een humoristische of relativerende lading. Innemeé werkt in een zelfontwikkelde techniek, waarin handgeschept Thaïs papier bewerkt wordt met oliepastels.

Albert in ´t Veld (Lisse, 1942) richtte zich na een abrupt einde van zijn danscarrière in de jaren ’70 op de dichtkunst en de beeldende kunst. Hij bezocht ondermeer de Vrije Academie in zijn woonplaats Den Haag en schoolde zich in ruimtelijk werk. Door opdrachten van bedrijven en particulieren ontwikkelde hij zich tot een kunstenaar die naast beelden ook meubels en interieurs vormgeeft. Staal en neonlicht zijn kenmerkend voor zijn stijl. Daarnaast schildert Albert in ‘t Veld en maakt hij grafiek. Zijn werk is in veel particuliere collecties en musea opgenomen, bijvoorbeeld museum Lichtkunst in de Kunst te Eindhoven.

Hans van Horck (Nld, 1952) maakt opwindende, mysterieuze kunst. Met gebruik van warme en subtiele kleuren gaat zijn kunst op zoek naar de mythologie van Europa, Azië, Afrika en Noord-Amerika. Van Horck zegt zelf: “De taal van het lichaam” is datgene waarnaar ik op zoek ben. Die taal is een samengaan van visuele en emotionele indrukken. Om de visuele indrukken vast te leggen maak ik gebruik van het ‘realisme’ terwijl kleuren het voertuig zijn om de emotionele indrukken zichtbaar te maken.”

Anton Heyboer (1924-2005) was een Nederlands kunstschilder en etser. Als de kijker eenmaal gegrepen is door zijn kunst, kan die niet meer zonder. Heyboer woonde met vier vrouwen in een commune te Den Ilp (Landsmeer). De “vijfde” vrouw was zijn kunstverkoopster aan de overkant. Heyboer tekende, schilderde en etste. Hij werd een bekende en veelbesproken kunstenaar in alle media. Op 10 april 2002 werd Heyboer Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Zijn werk is extreem direkt. Prachtig nonchalant, krachtig en vervuld van grote liefde voor onopgesmukt, eerlijk materiaalgebruik.

Age Hartsuiker (Meppel, 1957) exposeerde onder meer op de Biënnale in Florence en Het Fries Museum te Leeuwarden. Zijn schilderijen gaan over het wezen van ons leven, van de aarde, van de grond en het begrip tijd. “Net als  Vincent van Gogh en Karel  Appel  wil ik de bron van het leven raken, terug naar een oorspronkelijke gedachte. Het ontspringen aan de bron. Vanuit deze oorsprong komen mijn beelden visueel tot leven”. Het eigene van Age’s  werk is, dat het niet af is, omdat gedachten ondefinieerbaar zijn, omdat het nimmer af zal zijn. Enerzijds is zijn werk onthullend, anderzijds is het aan de toeschouwer dit werk te aanschouwen en te interpreteren. Het is een dubbele vrijheid.

Brenda Hartill is een Engelse kunstenares. Ze maakt collages en grafiek. In haar werk onderzoekt ze de elementen waaruit het landschap is opgebouwd. Ook de dynamiek van de groei van planten inspireert haar werk. Vooral het licht, de grilligheid en de structuur van de natuur in New Zeeland en Zuid Europa fascineren haar. Maar ook het grijze monotone landschap in Zuid Engeland en Londen kan haar bekoren. De bestudering van  al deze panorama’s leidt de ene keer tot gedetailleerde figuratieve werken, en dan weer tot abstracte en heel directe schilderijen. Prachtige, heel oprechte kunst.

Jos van den Hanenberg (Tilburg, 1957) maakt gelaagde schilderkunst in een geheel eigen, formidabel fantasievolle stijl. Hij wil de klassieke thema’s –de mens, leven, doem en noodlot- in zijn schilderkunst op eigen wijze vorm geven en gaat hierbij uit van zijn indrukken tijdens zijn Afrika-reizen. Abstracten of bijvoorbeeld composities van maskers en oer-kleuren tonen een opwindende kracht op zijn indrukwekkende schilderijen.

Henry Guibal (Frankrijk, 1947) maakt de meest fantastische vouwenportretten en stillevens. De mensfiguur, met name naakte vrouwenfiguren, worden in het proces van grafiek, ets en zeefdruk in zorgvuldig afgewogen kleuren aan de kijker gepresenteerd. Hoewel de figuren verwrongen en met vrije schildershand aan ons worden getoond, laten de volstrekt unieke prenten ons de pracht en sierlijkheid van de mens zien. De kleuren van Guibal brengen warmte in elk interieur.

Paulo Gouvea is een jonge Braziliaanse kunstenaar. Hij startte zijn loopbaan als fotograaf. Nadat hij alles van journalistiek tot mode gefotografeerd had moest Paulo weg van het realisme en begon hij zijn foto’s te bewerken. Een onbedwingbare drang om grenzen te verleggen bracht Paulo ertoe om zijn eigen foto’s te bekrassen en op die manier een eigen stijl te ontwikkelen die eindigde bij de reclameposters van Nike in de USA. Zijn ‘scratch work’ werd met prijzen overladen en werd gepubliceerd in het ‘Nikon Best of College Book’ en in ‘Best of Advertising 2003’ Zijn volgende uitdaging was leren schilderen. Zijn eerste ‘creatieve explosies’ op canvas bevinden zich nu in befaamde Braziliaanse kunstgalerieën.

Ann Goujaud (°Parijs 1954) schildert, etst en beeldhouwt al jaren met eenzelfde geestdrift voor alle drie de technieken. In haar etsen, vaak vierkant van vorm, zoekt ze de architectuur op, vaak geïnspireerd door het Plein. Haar overige werk is een ode aan de kleurpracht en speelsheid van het leven van mensen in de stad. De onverwachte kleuren en originele vormen in haar werk stemmen ons vaak vrolijk en willen de kijker optimisme mee geven. Goujaud´s werk is een lust voor het oog.